17 en 18 augustus 2024 de 44^e editie

Laatste informatie.

Hier vindt u informatie die voornamelijk bedoeld is voor deelnemers aan het evenement.

Presentatie
Hoe moeten we een gebeurtenis voorstellen die sinds jaren haar  adelbrieven heeft verworven!
Ik stel daarom voor dat je hieronder het verhaal van twee deelnemers leest en verder een kleine geschiedenis van het evenement.
Maar ik nodig je ook uit om door de pagina met verhalen door te nemen en vooral het eerste, dat van Dirk De Visscher. U wordt echt in de aktie ondergedompeld…

Uitgave 2016 door het oog van  Eric Lenaerts.

Vrijdag 26 augustus, 15.00 u. Het team dat verantwoordelijk is voor het verwelkomen van de deelnemers aan de Luik Nancy Luik 2016 editie is druk bezig. Allereerst is er het beheer van parkeerplaatsen voor motoren, maar ook voor degenen die hun motorfiets op een aanhanger meebrengen. Vervolgens komt de technische controle waar rijbewijs, het inschrijvingsbewijs van het voertuig, gelijkvormigheidsattest en verzekeringsbewijs nauwgezet worden gecontroleerd. Na deze essentiële stap ontvangen de deelnemers hun zakje met rugnummer, stickernummers, roadbook en andere documenten voor deze tweedaagse rit.
Welke locatieis er beter geschikt om de start en finish van deze rally te verwelkomen dan het Museum van het openbaar vervoer van Wallonië, gelegen in Luik, waar de setting en infrastructuur perfect passen bij dit type organisatie.
 
De Luik Nancy Luik, waarvan dit jaar de 38e editie was, is een regelmatigheidsrally die 120 tot 150 motorfietsen samenbrengt waarvan het ontwerpjaar vóór 1945 is, gegroepeerd in verschillende categorieën (met uitzondering van bestuurders ouder dan 60 jaar, die met die een motorfiets van vóór 1960 kunnen deelnemen, om begrijpelijke redenen van bedieningsgemak en comfort).
Tijds- (CH) doorgangs- (CP) en geheime (CS) controles markeren deze tweedaagse rits, waarbij een gemiddelde van 36 km / u moet worden gehandhaafd. De  deelnemers hebben een grote vindingrijkheid om de precisie te verbeteren, de omtrek van hun wiel te meten en hermeten, rekening houdend met de vervorming van de band onder het gewicht van de bestuurder, de slijtage, het traject op de route en nog veel andere parameters.
Dit is de reden waarom het niet ongebruikelijk is om minder dan 20 seconden (cumulatieve punten) straf te krijgen aan het einde van de twee wedstrijddagen, ondanks de vele controles onderweg. Deze boetes zijn het resultaat van het vergelijken van de werkelijke doorgangstijden en de theoretische (gebaseerd op de topografische afstand bij 36 km / u).
Als snelheidsbeheer belangrijk is, is navigatie essentieel. Elke routefout, en dus vertraging, is dodelijk. Men moet zich tegelijkertijd concentreren op het verkeer, op de wegcode, op het lezen van het roadbook, op het controleren van de snelheid, zonder het rijden te vergeten, met een versnellingspook naast de tank, een met de hand geregelde vóóronsteking en een trekhendel voor de gas. Het lijkt het soms meer op een jongleeroefening dan op het rijden met een motorfiets zoals we die tegenwoordig kennen. 
Geëscorteerd door de politie van Luik begint de stadstour op vrijdag om 18.00 uur. Zoals elk jaar wordt de hele groep ontvangen op het gemeentehuis, waar de lokale autoriteiten de deelnemers verwelkomen om hen een goede reis te wensen. Het is ook de gelegenheid voor de dappersten om een ‘smerings’beurt te doen in het nabijgelegen ‘Huis van de jenever’ en overuren te maken.
Zaterdagmorgen om 6.30 u davert de hele wijk Vennes van het motorgeronk. De uitlaatpijpen blazen wolken van rook, de ene al dikkere dan de andere, en enkele met die typische geur en kleur van de deelnemende tweetaktmotoren.
Gezien het 350 km lange traject dat Luik van Nancy scheidt, starten de vertrekkers op zaterdagochtend reeds vanaf 07:00 uur, om de 20 seconden. Al kort na het vertrek zien ze de eerste tijdscontrolepost waar elk op zijn beurt zijn routeblad laat afstempelen. De eerste 7 km na de CH rijdt iedeeen uiterst geoncentreerd, want achter elke hoek kan een geheime CS-post  verdekt zijn opgesteld. Het jeugdige team van controleurs is onovertroffen in vindingrijkheid en camouflagekunst. Hun taak vereist veel nauwgezetheid en coördinatie om het nummer van elke aankomende rijder te kunnen identificeren (vooral als hij in een peloton zit) en vooral om de exacte doorkomstttijd aan te geven bij het passeren van een welbepaald referentiepunt op de weg.
Dit jaar was het vanwege de veiligheidssituatie niet mogelijk de aankomst in Nancy te laten plaatsvinden vlakbij de Place Stanislas, waar andere jaren telkens een menigte liefhebbers en nieuwsgierigen de deelnemers komt begroeten. Het zal voor volgende keer zijn !
Daardoor vond  de laatste CH plaats in het Ariane Hotel, dat al sinds jaren de rally verwelkomt.
De motoren zijn amper afgezet als het gerammel van sleutels, tangen en ander gereedschap al weerklinkt. De werkzaamheden variëren van eenvoudig onderhoud en reiniging om de volgende dag een met een onberispelijke motorfiets te vertrekken, tot belangrijker werk tot in de kleine uurtjes voor de minder gelukkigen. Met hun gezichten getekend door de reis en hun vetzwarte handen (typisch voor wie met oude motoren rijdt), gaan de motorrijders naar hun kamers,  maar vooral naar de badkamer voordat hun avondmaal wordt opgediend  aan grote tafels waar  luidruchtig anekdotes van weleer en de avonturen van de dag zelf worden verteld, doorspekt met met lachen en plagerijen.
Zondag, andere dag, zelfde uurrooster, maar de regen heeft zich ’s ochtends ook uitgenodigd. Deze machines en vooral hun ontstekingssysteem (magneto of onderbrekerdynamo) houden niet echt van water, en de bezemwagen zou dan ook snel bestormd geweest zijn, ware het niet dat de motoren een zorgvuldig onderhoud hadden gekregen als voorbereiding op lange ritten zoals de Liège Nancy Liège. Want het moet gezegd, de deelnemers zijn bovenal ervaren rijders en bekwame mechaniekers die niet aan hun proefstuk toe zijn. Zelfs bij panne onderweg lost hun vindingrijkheid veel problemen op en kan de eindbestemming toch worden bereikt.
Het is nu zondag 16u en in Luik weerklinkt het motorgedreun opnieuw. De eerste deelnemers passeren het podium van het museum onder de ogen van supporters of gewone liefhebbers die hen in groten getale hebben opgewacht. Het traditionele worstenbrood, dat de deelnemers na de vele kilometers op de moto weten te waarderen, wacht hen op terwijl de wedstrijdleider de laatste resultaten berekent. Nu is de tijd gekomen om de prijzen van de verschillende categorieën en van het algemene klassement te overhandigen. Dit jaar is Eddy Philippet (VMCB Vice-President), rijdend op een Saroléa, de winnaar met slechts 18 strafpunten. In 2017 zal de concurrentie ongetwijfeld hevig zijn en hij zal zich goed moeten voorbereiden om zijn titel te verdedigen!
Maar veel meer dan een competitie is dit  evenement  in de eerste plaats een geweldig avontuur van iets meer dan 700Km in 2 dagen, waarbij alles wordt gedaan door de organisatoren opdat de deelnemer een geweldige tijd beleeft in gezelschap van vrienden tijdens dit “voorlaatste volledige weekend van augustus”.
Dit alles is alleen mogelijk dankzij een gemotiveerde staf onder leiding van Henri Bovy, bijgestaan door zijn vrouw Bernadette, die dit evenement sinds 30 jaar organiseert en wiens voorbereidingen voor het volgende jaar reeds de dag na de rally beginnen. Veel dank aan hen en tot in 2017!

Mijn eerste Luik-Nancy door Bernard de Harlez

Nadat ik onlangs de kaap van zestig was gepasseerd en de nieuwe eigenaar was van een Sunbeam S8 uit 1950, voldeed ik dus aan de voorwaarden voor een eerste deelname aan klasse 8, die van de opa’s.
Herinnering: 38 jaar geleden nam ik deel aan Luik-Nice-Luik. Deze rit bestaat nu niet meer zoals ze vroeger gereden werd, daar waar Luik-Nancy-Luik terwijl LNL dit weekend  aan zijn 38^ste editie toe was.
Voorbereiding: we vertrekken niet voor zo’n reis zonder een minimum aan voorbereiding. Roadbooklezer, nummerplaten, fietscomputer plus motoronderhoud, olie verversen, vloeistofpeil, batterij(en)  opladen , enz.
Bijkomende voorbereiding : luisteren naar de uitleg van de oudsten (Jean-Pierre, Etienne, …) om te begrijpen hoe het werkt. Het lijkt niet ingewikkeld, maar het is beter om het van tevoren te weten!
Controles zaterdagmorgen : motorfiets en documenten tonen, de tas in ontvangst nemen met de benodigdheden voor het weekend ( zelfklevers met het nummer, tickets voor de maaltijden en het hotel, roadbook…)
Vertrek: om 7 uur, 33 minuten en 20 seconden, krijg ik het startsein. Ik word vergezeld door Jean-Pierre die tot Luxemburg over mij waakt.
Eerste controlepost : we zijn op tijd, zelfs ruim vóór op schema. Des te beter, we kunnen een kleine behoefte doen, de moto even inspecteren, en een praatje slaan met de aanwezige deelnemers.
Eerste gechronometreerd trajekt : nu moeten we goed onze snelheid in het oog houden, want de eerste 7 km moeten we zo goed mogelijk bij een gemiddelde snelheid van 36 km/u benaderen. We kunnen op ieder ogenblik gecontroleerd worden, en we weten niet waar de controleurs verstopt zitten. Kortom, niet echt eenvoudig, vooral omdat de tweede versnelling van de Sunbeam wat te kort is en de derde wat te lang voor de snelheid die we moeten aanhouden.
Lunch: bij Luxlait iets boven Mersch in Luxemburg. Het is het moment om ons maaltijdticket boven te halen. Aperitief, koud buffet, warm buffet, dessert en twee drankjes. Daarna zouden we eigenlijk best en middagdutje doen.
Probleem (1): de motor hapert, de batterij is  bijna leeg. Ik  vervang ze (gelukkig heb ik er een in reserve). Het gaat beter, maar er is  duidelijk een laadprobleem.
Hulp in nood : ik krijg een lader van onze Éric, onze voorzitter. Ik dank hem daarvoor,  jammer dat hij zondag een mechanisch probleem had.
Derde controle: op Château de Preisch, in Frankrijk, net over de grens. Schitterende plek in het groene landschap. Jean-Michel doet de controle en legt me uit dat de snelheidsremmers waar  we zojuist zijn overgeredenerg nodig zijn. Ik zeg hemdat we zojuist door Luxemburg zijn gereden zonder de geringste hobbel en dat de Fransen ons daarmee op zijn zachtst gezegd geen plezier doen. Hoe dan ook, ze zijn er en we zullen het ermee moeten doen.
Route: prachtige wegen in Luxemburg natuurlijk, maar ook in Frankrijk. Echt geweldige ontdekkingen en meestal een droog wegdek.
Roadbook : perfect ! Makkelijk te volgen, heel precies, verkeerd rijden kan enkel als je dat zelf wil.
Nancy : volgens wat ik heb kunnen zien, een mooie stad We overnachten iets buiten de stad, in het  hotel Ariane.
In het hotel: moto parkeren, vloeistofpeil checken en diverse controles. Ik voeg een beetje olie toe, ik haal de batterij eruit om op te laden en presto, onder de douche!
Ik haal mijn bagage op en installeer me op mijn kamer. Om 21.00 uur, avondeten, heel goed en snel geserveerd, enkele toespraken en dan naar bed.  Morgen vroeg opstaan !
Terugrit: nog steeds mooie wegen ook al zijn er wat meer (te veel) rechte stukken. Tijdcontroles volgen elkaar op en telkens vragen we ons af :  is dit een gechronometreerd trajekt ? Omdat we het  niet weten, houden we ons gemiddelde aan van 36 km / u, ook al is het misschien niet nodig.
Het weer : gisteren ging het heel goed, zonnig maar meestal droog, zelfs als sommige wegen nat waren. Vanmorgen blauwe hemel tot het middaguur en ’s namiddags af en toe plots een korte bui. Niet echt iets om een ​​kikker te verdrinken!
Probleem (2): vanmorgen moest ik de batterij opnieuw vervangen. De moto heeft echt een laadprobleem. Bij elke controle even bijladen met de opder van Eric, en ik kruis mijn vingers. Oef, ik ben toch nog in Luik geraakt !
Aankomst in Luik: veel mensen om ons te verwelkomen en ons te feliciteren. Dat doet deugd, net zoals het worstenbrood.
Klassement : prijsuitreiking kort na aankomst en leuke verrassing voor mij. Ik ben 3e in mijn categorie achter Etienne en Louis. Ik had enkele seconden te veel op de contoletrajekten. Moet de meter voor volgend jaar iets nauwkeuriger afregelen! Bravo voor alle deelnemers.
Organisatie: onberispelijk! Geweldig om zoveel mensen op zo te kunnen laten rijden en alles onder controle te hebben. Goed gedaan!
Bedankt: een grote dank aan de organisatoren voor al de tijd die ze eraan besteed hebben, hun goed humeur, en, ik herhaal het nogmaals, de onberispelijke organisatie.
Tot volgend jaar …